“Een van mijn cliënten is een havo-leerlinge van 16 jaar”, vertelt een maatschappelijk werker. “Ze had al anderhalf jaar een knipperlichtrelatie met een jongen uit hoger leerjaar. Toen ik erbij werd gehaald, was het uit, want hij had haar hard geslagen. Zo hard, dat haar vriendin de politie had ingeschakeld. Een week later zette de jongen seksueel getinte foto’s van het meisje op internet.”

Het steunpunt werd op de hoogte gesteld van deze situatie door de politie, die het meisje heeft aangeraden een gesprek te hebben met een in adolescenten gespecialiseerd maatschappelijk werker. Deze vertelt: “Bij deze situatie spelen verschillende dilemma’s een rol. Het meisje is van Turkse komaf en zeer streng opgevoed. Ze wil niet dat haar ouders weten wat er aan de hand is, omdat ze bang is dat ze naar haar grootouders in Turkije zal worden gestuurd. Vanaf het eerste contact met haar, heb ik aangegeven dat ik er niet in mee zal gaan haar ouders onwetend te laten. Ik heb overlegd met een collega van Bureau Jeugdzorg en we hebben een gesprek gevoerd met het meisje en haar ouders. Deze hebben beloofd dat zij hun dochter niet naar Turkije zullen sturen en ook dat ze zullen proberen haar wat meer de ruimte te geven. Het contact wordt langzaam beter, mede door toedoen van Bureau Jeugdzorg.”

Over de grens

“Wat het meisje betreft: ze voelt zich in het nauw gedreven door haar vriendje, maar wil toch met hem verder. Hij belooft steeds beterschap. Ze verlegt haar grenzen en bagatelliseert wat er is gebeurd. De jongen smeekt haar om bij hem terug te komen, voor de zoveelste keer, en belooft ook de foto’s van internet af te halen – voor wat dat waard is. Dat patroon zien we vaker en dat maakt het allemaal nog moeilijker”, vertelt de maatschappelijk werker. “Ik heb nog contact met het meisje. Hulpverlening is ingezet voor het vergroten van haar assertiviteit en eigenwaarde en voor het stellen van grenzen. Voor de jongen heb ik een van mijn collega’s ingeschakeld, een schoolmaatschappelijk werker. Binnenkort volgt er een gesprek tussen het meisje en de jongen, waarbij mijn collega en ik aanwezig zullen zijn. We willen bereiken dat de jongen een agressieregulatietraining volgt, waarover zijn ouders zullen worden ingelicht, en dat het meisje een weerbaarheidstraining volgt. Op de school wordt, meer in algemene zin, aandacht besteed aan seksualiteit en relaties. Daarbij speelt ‘als een meisje nee zegt, bedoelt ze dat ook’, een centrale rol. Wij houden de vinger aan de pols.”